ในโลกนี้ เรื่องเล่าของครอบครัวและความระมัดระวังมักถูกส่งต่อผ่านนิทานพื้นบ้าน เพื่อให้บทเรียนสำคัญไม่เลือนหายไป
มีเรื่องเล่าขานจากนิทานกริมม์เรื่องหนึ่ง เกี่ยวกับแม่แพะแก่ผู้มีลูกเจ็ดตัว ที่ต้องออกไปเก็บอาหารในป่า และสอนลูก ๆ ให้ระวังหมาป่าผู้เจ้าเล่ห์ที่จะเข้ามาคุกคามบ้านของพวกเขา กับนิทานกริมม์เรื่องหมาป่ากับลูกแพะทั้งเจ็ด
เนื้อเรื่องนิทานกริมม์เรื่องหมาป่ากับลูกแพะทั้งเจ็ด
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีแม่แพะแก่ผู้มีลูกเจ็ดตัว แม่รักลูก ๆ เหล่านี้ยิ่งกว่าสิ่งใดในโลก วันหนึ่งแม่ต้องออกไปเก็บอาหารจากป่า เธอเรียกลูก ๆ มาพูดด้วยความเอ็นดูว่า
“ลูก ๆ ที่รัก แม่จะต้องไปเก็บอาหารในป่า พวกเจ้าต้องระวังหมาป่าให้ดี หมาป่ามันเจ้าเล่ห์มาก มักปลอมตัวเข้ามาในบ้าน แต่เราสามารถจำมันได้จากเสียงแหบและอุ้งเท้าสีดำของมัน หากหมาป่ามา พวกเจ้าต้องห้ามเปิดประตูเด็ดขาด เข้าใจไหม?”
ลูก ๆ ตอบพร้อมกันด้วยความมั่นใจว่า “ไม่ต้องห่วงแม่ เราจะระวังตัวเองและไม่ให้หมาป่าเข้ามาแน่นอน”
แม่แพะจึงจากไปด้วยใจสบาย เมื่อแม่จากไปไม่นาน มีคนมาที่ประตูบ้านและตะโกนเรียกลูก ๆ “เปิดประตูสิ ลูก ๆ แม่กลับมาแล้ว แม่เอาอะไรอร่อย ๆ ให้ทุกคนด้วยนะ”
แต่ลูก ๆ รู้ทันทีว่าเป็นหมาป่า เพราะเสียงแหบ พวกเขาอาสากันตะโกนตอบ “เราไม่เปิดประตู แม่เราไม่มีเสียงแหบแบบนี้ เจ้าต้องเป็นหมาป่าแน่ ๆ”
หมาป่าฉลาดขึ้นแผนใหม่ เขาวิ่งไปซื้อชอล์กมากินเพื่อทำให้เสียงนุ่มขึ้น แต่ลูก ๆ ก็ยังระวัง เพราะเห็นอุ้งเท้าดำของมัน
หมาป่าไม่ยอมแพ้ เขาวิ่งไปหาช่างปั้นขนมปังให้ทาเท้าของเขาให้ขาว แล้ววิ่งไปหาช่างโรงสีให้โรยแป้งขาวลงบนเท้า ลูก ๆ เห็นอุ้งเท้าขาว ๆ คิดว่าเป็นแม่จริง ๆ จึงเปิดประตูให้หมาป่าเข้ามา
เมื่อหมาป่าเข้ามา ลูก ๆ ต่างพากันหนีไปซ่อนตัว ตัวหนึ่งหนีไปใต้โต๊ะ ตัวหนึ่งเข้าไปในเตียง ตัวหนึ่งเข้าเตาอบ อีกตัวซ่อนในครัว อีกตัวเข้าไปในตู้ ตัวหนึ่งไปซ่อนใต้ซิงก์ และตัวสุดท้ายซ่อนในตู้ชั้นนาฬิกา หมาป่าตามหาลูก ๆ ทั้งหมดและกลืนลงท้องไปทีละตัว แต่ไม่เจอตัวเล็กสุดที่ซ่อนอยู่ในตู้ชั้นนาฬิกา
หลังจากกินลูกแพะจนพอใจ หมาป่าจึงเดินออกไปนอนหลับใต้ต้นไม้ในทุ่งหญ้าเขียว
ไม่นาน แม่แพะกลับบ้านและพบความโกลาหล ประตูเปิดกว้าง โต๊ะ เก้าอี้พลิกคว่ำ จานแตก และเตียงถูกฉีกขาด เธอเรียกลูก ๆ ทุกตัวจนพบลูกตัวเล็กสุดในตู้ชั้นนาฬิกา ลูกตัวเล็กเล่าเรื่องทั้งหมดให้แม่ฟัง ว่าหมาป่ามาและกินลูกคนอื่นหมดแล้ว
แม่แพะใจสลาย เธอร้องไห้ด้วยความเศร้า แต่ในขณะเดียวกัน แม่แพะก็เริ่มวางแผนช่วยลูก ๆ และจัดการหมาป่าให้สิ้นซาก แม่จึงบอกลูกตัวเล็กสุดให้รีบไปเอากรรไกร เข็ม ด้ายและหิน เพื่อเตรียมรับมือหมาป่า
แม่แพะเห็นลูก ๆ ของเธอหายไปเกือบทั้งหมด ยกเว้นตัวน้อยที่ซ่อนอยู่ในนาฬิกา เธอเสียใจและร้องไห้โศกซ้ำ ๆ แต่ไม่อาจอยู่เฉยได้ เธอรีบพาลูกตัวเล็กไปยังทุ่งหญ้าและสั่งให้รีบเอากรรไกร เข็ม ด้าย และหินมาก่อน
เมื่อทุกอย่างพร้อม แม่แพะใช้กรรไกรค่อย ๆ เปิดท้องหมาป่าอย่างระมัดระวัง ลูก ๆ แต่ละตัวถูกปล่อยออกมาทีละตัวอย่างปลอดภัย พวกเขาดีใจจนกระโดดโลดเต้นเหมือนช่างตัดเสื้อที่กำลังฉลองงานแต่ง ทั้งแม่และลูก ๆ ต่างโอบกอดกันด้วยความรักและโล่งใจ
แม่แพะสั่งให้ลูก ๆ ช่วยกันใส่หินหนัก ๆ เข้าไปในท้องหมาป่าที่กำลังหลับอยู่ ลูก ๆ ทั้งเจ็ดช่วยกันคัดหินทีละก้อน ใส่จนหมาป่ารู้สึกหนักและเริ่มขยับตัวไม่ได้ หมาป่าตื่นมาและรีบวิ่งไปดื่มน้ำที่ลำธาร แต่ความหนักของหินทำให้มันทรงตัวไม่อยู่ กระแทกกันในท้องจนมันร้องด้วยความเจ็บปวด
“อะไรกันนี่! ทำไมถึงหนักขนาดนี้! ทำไมถึงกระแทกกับกระดูกของฉัน!”
หมาป่าพยายามดื่มน้ำเพื่อบรรเทา แต่หินในท้องทำให้มันล้มลงและจมในลำธาร ลูก ๆ ทั้งเจ็ดเห็นเหตุการณ์นั้นต่างพากันตะโกนด้วยความดีใจ “หมาป่าตายแล้ว หมาป่าตายแล้ว!”
ทั้งแม่และลูก ๆ จับมือกันเต้นรอบทุ่งหญ้า ดีใจที่ทุกคนรอดชีวิตและเอาชนะอันตรายได้
หลังจากหมาป่าตาย แม่แพะสอนลูก ๆ ว่า แม้จะฉลาดหรือแข็งแรงเพียงใด แต่ต้องระวังตัว ใช้สติปัญญา และร่วมมือกัน ลูก ๆ ทั้งเจ็ดได้เรียนรู้ว่า ความกล้าหาญและการทำงานร่วมกันสามารถเอาชนะความอันตรายได้
พวกเขากลับไปอยู่ในบ้านด้วยความปลอดภัย เสียงหัวเราะและความอบอุ่นของครอบครัวเต็มบ้าน บ้านไม่เคยถูกคุกคามอีก และทุกคนรู้แล้วว่าการฟังคำเตือนของผู้ใหญ่ การระวังตัว และความสามัคคีสำคัญกว่าการทำตามใจตัวเองเพียงลำพัง
แม่แพะและลูก ๆ ทั้งเจ็ดใช้ชีวิตอย่างสงบสุข สนุกสนาน และปลอดภัยตลอดไป พวกเขาเติบโตขึ้นด้วยความรัก ความเข้าใจ และความกล้าหาญ เป็นบทเรียนว่าครอบครัวและความสามัคคีคือสิ่งที่ปกป้องเราได้จากอันตราย
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า…
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า… การระมัดระวัง ฟังคำเตือนผู้ใหญ่ และใช้สติปัญญาเป็นสิ่งสำคัญในการป้องกันอันตราย นอกจากนี้ ความร่วมมือและความสามัคคีในครอบครัวยังช่วยให้สามารถเอาชนะความเล่ห์เหลี่ยมของผู้คิดร้ายได้ แม้เผชิญกับอันตรายหรือความท้าทายใหญ่เพียงใด ความรัก ความเข้าใจ และความกล้าหาญร่วมกันก็สามารถปกป้องและนำพาไปสู่ความปลอดภัยและความสุขได้อย่างแท้จริง
อ่านต่อ: คอลเลคชั่นนิทานกริมม์อ่านสนุกเพลิดเพลิน อ่านได้ทุกวัยที่นี่ taleZZZ.com
ที่มาของนิทานเรื่องนี้
นิทานกริมม์เรื่องหมาป่ากับลูกแพะทั้งเจ็ด (อังกฤษ: The Wolf and the Seven Little Goats) นิทานเรื่องนี้เป็นหนึ่งในคอลเลคชั่นลำดับ 005 ของนิทานกริมม์ (KHM 005) ซึ่งรวบรวมโดยพี่น้องกริมม์ ชาวเยอรมันในศตวรรษที่ 19 เพื่อบันทึกเรื่องเล่าพื้นบ้านเยอรมันและค่านิยมทางศีลธรรมของผู้คน
เรื่องราวในนิทานสะท้อนถึงความระมัดระวังและการใช้สติปัญญาในการเผชิญกับอันตราย ผ่านเหตุการณ์ที่ลูกแพะทั้งเจ็ดต้องร่วมมือกันปกป้องตัวเองจากหมาป่าที่เจ้าเล่ห์และอันตราย การร่วมแรงร่วมใจของครอบครัวและการคิดแก้ปัญหาอย่างรอบคอบเป็นบทเรียนสำคัญที่สอดแทรกอยู่ในนิทาน
โดยสรุปแล้ว นิทานนี้สอนให้ผู้อ่านเข้าใจว่าความรัก ความสามัคคี และการใช้สติปัญญาเป็นเครื่องมือสำคัญในการเอาชนะอันตรายและปกป้องตัวเองจากภัยคุกคาม ทั้งยังสะท้อนค่านิยมของครอบครัวและความกล้าหาญที่สำคัญต่อการดำเนินชีวิต
คติธรรม: “ความระมัดระวัง การใช้สติปัญญา และความร่วมมือกันในครอบครัว สามารถปกป้องเราและเอาชนะอันตรายได้”