ในโลกใบเล็ก ๆ ของสัตว์และสิ่งของ แม้เรื่องราวเล็กน้อยก็สามารถก่อให้เกิดความสนุกสนานและความวุ่นวายได้อย่างไม่น่าเชื่อ ทุกสิ่งรอบตัวต่างมีชีวิตและปฏิกิริยา ทำให้เรื่องเล็ก ๆ กลายเป็นเรื่องใหญ่ได้เสมอ
มีเรื่องเล่านิทานกริมม์เรื่องหนึ่ง เล่าถึงเหากับหมัดสองตัวที่อยู่ร่วมบ้านกัน พวกมันพยายามทำงานเล็ก ๆ แต่กลับเกิดเหตุวุ่นวายจนทุกอย่างแทบพังทลาย นิทานนี้จึงเต็มไปด้วยจินตนาการและบทเรียนชีวิตสำหรับเด็กทุกวัย กับนิทานกริมม์เรื่องเหากับหมัด
เนื้อเรื่องนิทานกริมม์เรื่องเหากับหมัด
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว เหาตัวน้อยกับหมัดตัวจิ๋วอยู่ด้วยกันในบ้านเล็ก ๆ วันหนึ่งพวกมันกำลังต้มเบียร์ในเปลือกไข่ เหาตัวน้อยเผลอไถลตกลงไปในเบียร์ร้อน โอ๊ย! มันเจ็บมากและร้องลั่น
หมัดตัวน้อยตกใจสุด ๆ จึงร้องไห้เสียงดังว่า “โอ๊ย! เหาตัวน้อยเจ็บแล้ว! เราต้องช่วยมัน!”
ประตูเล็กของบ้านครางเอี๊ยด ๆ แล้วพูดขึ้นว่า “หมัดน้อย เจ้าร้องทำไม?”
หมัดตัวน้อยตอบเสียงสั่น ๆ “เพราะเหาตัวน้อยมันลวกตัวเอง มันเจ็บมาก!”
ไม้กวาดเล็กที่อยู่มุมบ้านได้ยินและเห็นประตูครางเอี๊ยด ๆ ก็พูดขึ้น “เจ้าประตูครางเอี๊ยด ๆ ทำไม?”
ไม้กวาดเริ่มกวาดบ้านตามเหตุผลของมันเอง “ข้าต้องกวาดบ้าง! เหาตัวน้อยลวกตัวเอง หมัดร้องไห้ ประตูครางเอี๊ยด ๆ!”
รถไม้ของเล่นที่อยู่ใกล้ ๆ ผ่านมาพูดกับไม้กวาดว่า “เจ้ากวาดทำไมวิ่งไปไหนอย่างนั้น?”
รถไม้ของเล่นตอบเสียงดัง “ข้าต้องวิ่งบ้าง! เหาตัวน้อยลวกตัวเอง หมัดร้องไห้ ประตูคราง ไม้กวาดกวาดบ้าน!”
กองเถ้าถ่านใกล้ ๆ เห็นรถวิ่งก็ลุกไฟขึ้นทันที “ข้าต้องลุกไหม้! เหาตัวน้อยลวกตัวเอง หมัดร้องไห้ ประตูคราง ไม้กวาดกวาด รถวิ่ง!”
ต้นไม้ใกล้ ๆ เห็นกองเถ้าถ่านลุกไฟก็สั่น “ข้าต้องสั่น! เหาตัวน้อยลวกตัวเอง หมัดร้องไห้ ประตูคราง ไม้กวาดกวาด รถวิ่ง กองเถ้าถ่านลุกไฟ!”
เด็กหญิงถือขันน้ำเดินผ่านมาเห็นความโกลาหลก็ร้อง “โอ้โห! ข้าต้องเปิดน้ำ!”
แล้วเธอก็ทุบเปิดก็อกน้ำ น้ำพุ่งออกมาแรงมาก ทำให้กองเถ้าถ่าน ต้นไม้ รถ ไม้กวาด ประตู หมัด และเหาจมลงใต้น้ำทั้งหมด
น้ำจากก็อกของเด็กหญิงพุ่งแรงจนล้นเต็มบ้านเล็ก ๆ ของเหาและหมัด มันไหลไปทั่วทุกมุมบ้าน ท่วมไม้กวาด รถเล็ก กองเถ้าถ่าน และต้นไม้ น้ำไหลแรงจนทุกสิ่งพากันลอยไปตามกระแสน้ำ
ประตูเล็กครางดังขึ้น “โอ้ย น้ำมาท่วมข้าแล้ว!”
ไม้กวาดก็ส่ายไปพร้อมน้ำ “ข้ากวาดต่อไม่ได้แล้ว น้ำพัดข้าไป!”
รถเล็กตะโกนตามน้ำ “ช่วยด้วย! ข้าถูกน้ำพัดไป!”
กองเถ้าถ่านไฟดับลงเพราะน้ำท่วม “ไฟข้าดับแล้ว… โอ้ เหา หมัด ประตู ไม้กวาด รถ…ทุกอย่างจมหายไปแล้ว!”
ต้นไม้ก็สั่นจนใบไม้ร่วงหมด “ข้าไม่ไหวแล้ว น้ำพัดข้าไปพร้อมทุกอย่าง!”
เด็กหญิงมองเห็นความโกลาหลทั้งหมดก็ร้อง “โอ้โห น้ำพุ่งแรงเกินไปแล้ว!”
น้ำไหลแรงจนพาเหา หมัด ประตู ไม้กวาด รถ กองเถ้าถ่าน ต้นไม้พร้อมกันหมด และเด็กหญิงวิ่งหนีไป จนบ้านเล็ก ๆ และสิ่งของทั้งหมดจมลงใต้น้ำ น้ำพัดทุกสิ่งหายไปหมด เหลือเพียงความเงียบสงัด
ในที่สุด บ้านเล็ก ๆ กลับว่างเปล่า ไม่มีเสียงร้อง ไม่มีเสียงคราง ไม่มีไม้กวาด ไม่มีรถเล็ก ทุกอย่างจมลงไปพร้อมน้ำ เหากับหมัดก็หายไปในน้ำ เช่นเดียวกับสิ่งของทุกอย่าง เหลือเพียงความสงบเงียบหลังจากความโกลาหล
เรื่องนี้จบลงด้วยความวุ่นวายที่เกิดจากความตื่นตกใจและการตอบสนองตามสายโซ่ของสิ่งต่าง ๆ ในบ้าน แม้ว่าจะเป็นเรื่องขำขัน แต่ก็สอนให้เห็นว่าความโกลาหลอาจเกิดขึ้นเพียงเพราะเหตุการณ์เล็ก ๆ และการแพร่กระจายของความตื่นตระหนก
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า…
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า… แม้เหตุการณ์เล็ก ๆ จะดูไม่สำคัญ มันสามารถลุกลามและสร้างความโกลาหลใหญ่ได้เหมือนห่วงโซ่ สิ่งของเล็ก ๆ ก็สามารถมีผลต่อสิ่งรอบตัวได้ นิทานนี้จึงเตือนให้เราคิดให้รอบคอบ ไม่ตื่นตระหนกเกินไป และไม่ปล่อยให้เรื่องเล็ก ๆ กลายเป็นปัญหาใหญ่
อ่านต่อ: คอลเลกชันนิทานกริมม์อ่านสนุกเพลิดเพลินได้ข้อคิดดี ๆ อ่านได้ทุกวัยที่นี่ taleZZZ.com
ที่มาของนิทานเรื่องนี้
นิทานกริมม์เรื่องเหากับหมัด (อังกฤษ: The Louse and the Flea) นิทานเรื่องนี้มาจากคอลเลกชันพี่น้องกริมม์ลำดับที่ 030 KHM เป็นนิทานพื้นเมืองเยอรมันที่ถ่ายทอดเรื่องราวต่าง ๆ ผ่านตัวละครสัตว์และสิ่งของเพื่อสอนบทเรียนชีวิต
เรื่องราวเล่าถึงเหากับหมัดสองตัวที่พยายามทำสิ่งง่าย ๆ แต่กลับเกิดเหตุโกลาหลใหญ่เพราะปฏิกิริยาต่อเหตุการณ์เล็ก ๆ ของสิ่งรอบตัว ทำให้เกิดความสนุก ขำขัน และจินตนาการ
นิทานนี้สะท้อนให้เห็นโลกที่เต็มไปด้วยความไม่แน่นอนและความวุ่นวาย แม้เหตุการณ์เล็ก ๆ ก็สามารถบานปลายได้ จึงสร้างความตระหนักให้เด็ก ๆ เข้าใจถึงความสำคัญของการมีสติ รอบคอบ และความรับผิดชอบในทุกการกระทำ
คติธรรม: “เหตุเล็ก ๆ ก็สามารถส่งผลใหญ่ หากทุกสิ่งตอบสนองกันไปเรื่อย ๆ”