ในโลกที่ทุกชีวิตล้วนต้องพึ่งพาสิ่งแวดล้อมเพื่อความอยู่รอด การเปลี่ยนแปลงเพียงเล็กน้อยในธรรมชาติอาจส่งผลกระทบต่อชีวิตของสิ่งมีชีวิตมากมาย
เรื่องราวของฝูงกบในหนองบึงที่ต้องเผชิญกับข่าวใหญ่เกี่ยวกับดวงอาทิตย์จะแต่งงาน จะพาเราไปสำรวจว่าความหวาดกลัวที่เกิดจากสิ่งที่ยังไม่รู้ อาจทำให้เกิดความเข้าใจผิด และสอนบทเรียนสำคัญเกี่ยวกับการรอคอยเพื่อเรียนรู้ความจริง… กับนิทานอีสปเรื่องกบกับดวงอาทิตย์
เนื้อเรื่องนิทานอีสปเรื่องเหล่ากบกับดวงอาทิตย์
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ดวงอาทิตย์ผู้ทรงพลัง ประกาศความตั้งใจที่จะแต่งงาน ข่าวนี้แพร่กระจายไปทั่ว และถึงหูของฝูงกบในหนองบึงแห่งหนึ่ง เมื่อได้ยินเช่นนั้น ฝูงกบต่างตื่นตระหนกและเริ่มส่งเสียงร้องดังลั่นหนองน้ำ พวกมันประท้วงต่อท้องฟ้าด้วยเสียงอันกึกก้อง
“หยุดดวงอาทิตย์ไว้! อย่าให้มันแต่งงาน!” กบตัวหนึ่งตะโกนขึ้น และกบตัวอื่น ๆ ก็ร่วมร้องประท้วงจนเสียงดังระงมไปทั่ว
เสียงดังนั้นรบกวนความเงียบสงบของฟ้าสวรรค์จนดาวพฤหัสบดี ผู้เป็นเทพแห่งท้องฟ้าต้องลงมาดู เขายืนมองฝูงกบด้วยความไม่พอใจและตะโกนถามด้วยเสียงดังก้อง “พวกเจ้ากบทั้งหลาย! ทำไมถึงส่งเสียงดังรบกวนเช่นนี้? เจ้าคิดว่าการทำเช่นนี้จะเปลี่ยนแปลงฟ้าสวรรค์ได้หรือ?”
ฝูงกบนิ่งเงียบด้วยความกลัว แต่ไม่นาน กบตัวหนึ่งที่ดูเหมือนจะเป็นหัวหน้าฝูงก็ก้าวออกมาและกล่าวด้วยเสียงที่สั่นเครือ “ท่านผู้ยิ่งใหญ่ โปรดรับฟังพวกเรา! เราขอร้องท่านให้หยุดดวงอาทิตย์ไม่ให้แต่งงาน!”
ดาวพฤหัสบดีเลิกคิ้วด้วยความประหลาดใจ “เหตุใดพวกเจ้าถึงกังวลว่าดวงอาทิตย์จะแต่งงาน? นั่นเกี่ยวอะไรกับพวกเจ้าที่อาศัยอยู่ในหนองบึง?”
กบตอบด้วยน้ำเสียงจริงจัง “ดวงอาทิตย์เพียงดวงเดียวก็เพียงพอที่จะทำให้พวกเราต้องลำบาก เมื่อฤดูร้อนมาถึง น้ำในบึงของพวกเราแห้งจนแทบไม่เหลือให้ใช้ หากดวงอาทิตย์แต่งงานและมีลูกหลานเพิ่มขึ้น ซึ่งร้อนแรงเหมือนบิดาของพวกมัน พวกเราจะอยู่กันอย่างไร? น้ำทั้งหมดในบึงจะเหือดแห้ง และพวกเราจะต้องตายอย่างน่าเวทนา!”
ฝูงกบที่ยืนฟังอยู่พยักหน้าหงึกหงักและส่งเสียงร้องสนับสนุนคำพูดของกบหัวหน้า ดาวพฤหัสบดีที่ได้ยินดังนั้นก็หัวเราะเบา ๆ ก่อนจะพูดขึ้นว่า “พวกเจ้าเข้าใจผิดแล้ว กบเอ๋ย ดวงอาทิตย์ไม่ได้จะแต่งงานกับดวงอาทิตย์ดวงอื่นหรือสร้างครอบครัวที่ร้อนแรงขึ้น แต่เขาจะแต่งงานกับดวงจันทร์”
ฝูงกบต่างตกตะลึงและเริ่มกระซิบกระซาบกันด้วยความสับสน กบตัวหนึ่งถามขึ้น “ดวงจันทร์? ดวงจันทร์ไม่ร้อนเหมือนดวงอาทิตย์หรือ?”
“เจ้าจงรอให้ถึงเวลากลางคืน แล้วเจ้าจะได้เห็นเอง” ดาวพฤหัสบดีตอบด้วยน้ำเสียงสงบ
เมื่อค่ำคืนมาถึง ดวงอาทิตย์ลับขอบฟ้า และดวงจันทร์กลมโตปรากฏขึ้นบนท้องฟ้า ดวงจันทร์ส่องแสงนวลตา สว่างสวยงาม แสงของมันเย็นสบาย ไม่ร้อนแรงหรือแผดเผาเหมือนดวงอาทิตย์ กบในหนองบึงเงยหน้ามองด้วยความทึ่งและพากันพูดคุย
“ดวงจันทร์ช่างงดงามนัก!” กบตัวหนึ่งพูดขึ้น
“ใช่แล้ว มันไม่ร้อนเหมือนดวงอาทิตย์เลย แสงของมันทำให้พวกเรารู้สึกสงบด้วยซ้ำ” กบอีกตัวกล่าวเสริม
ไม่นาน ดาวพฤหัสบดีก็ปรากฏตัวขึ้นอีกครั้งและพูดด้วยน้ำเสียงใจดี “พวกเจ้าเห็นแล้วใช่ไหม? ไม่ใช่ทุกสิ่งที่เจ้าคิดว่าร้ายจะเป็นอันตรายต่อเจ้า ความกลัวของพวกเจ้ามาจากการไม่รู้และการจินตนาการเกินจริง ความหวาดวิตกนั้นทำให้เจ้าทำอะไรที่เกินกว่าเหตุ”
ฝูงกบพยักหน้าด้วยความเข้าใจ กบตัวหนึ่งพูดขึ้น “ขอบคุณท่านผู้ยิ่งใหญ่ ที่ทำให้พวกเราเห็นความจริง พวกเราจะไม่ตัดสินหรือกลัวในสิ่งที่เราไม่เข้าใจอีกต่อไป”
หลังจากนั้น ฝูงกบก็กลับไปใช้ชีวิตตามปกติในหนองบึงอย่างสงบสุข โดยเรียนรู้ที่จะคิดและพิจารณาให้รอบคอบก่อนที่จะตื่นตระหนกในครั้งต่อไป
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า…
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ความกลัวและความกังวลที่เกิดจากการไม่เข้าใจหรือการจินตนาการเกินจริง อาจนำไปสู่การตัดสินใจที่ผิดพลาด การเรียนรู้ที่จะรอคอย เปิดใจ และมองเห็นความจริงก่อนตัดสินใจ จะช่วยให้เราหลีกเลี่ยงความวิตกกังวลที่ไม่จำเป็น และสามารถใช้ชีวิตได้อย่างสงบสุข
ที่มาของนิทานเรื่องนี้
นิทานอีสปเรื่องเหล่ากบกับดวงอาทิตย์ (อังกฤษ: The Frogs and the Sun) เป็นหนึ่งในนิทานอีสป ถูกจัดอยู่ในลำดับที่ 314 ของ Perry Index (Perry Index คือดัชนีการจัดหมวดหมู่ของนิทานอีสปที่รวบรวมและจัดลำดับโดย Ben Edwin Perry เพื่อใช้ในการศึกษาและอ้างอิงนิทานอีสปอย่างเป็นระบบ) นิทานนี้ถูกนำมาใช้เป็นอุปลักษณ์ทางการเมืองมาตั้งแต่สมัยคลาสสิก
นิทานนี้มีทั้งเวอร์ชันภาษากรีกและละติน อีสปเล่านิทานถึงกบที่เศร้าโศกเมื่อได้ยินข่าวงานแต่งงานของดวงอาทิตย์ เพราะกบกลัวว่าการแต่งงานจะนำไปสู่การเกิดของดวงอาทิตย์ดวงที่สอง ซึ่งจะทำให้บ่อและหนองน้ำที่กบอาศัยอยู่แห้งเร็วยิ่งขึ้น และกบตัวหนึ่งที่อาศัยอยู่ในหนองบึงอธิบายว่า “ดวงอาทิตย์ดวงเดียวก็เพียงพอที่จะเผาบ่อน้ำทั้งหมดได้ และทำให้เราต้องตายอย่างน่าเวทนาในที่พักอาศัยอันแห้งแล้งของเรา จะเกิดอะไรขึ้นกับเราเมื่อดวงอาทิตย์มีลูกชายเป็นของตัวเองที่ร้อนแรงและแผดเผาเช่นเดียวกับบิดาของเขา” Babrius เล่าแบบไม่ได้ปรุงแต่งและปล่อยให้ผู้ฟังสรุปเอาเอง
นิทานนี้สะท้อนถึงผลกระทบของการเปลี่ยนแปลงที่อาจดูเหมือนดีสำหรับบางคน แต่กลับสร้างความทุกข์ให้กับผู้อื่น