ในป่าใหญ่แห่งหนึ่งที่เต็มไปด้วยชีวิตและการเคลื่อนไหว มีสัตว์หลายชนิดที่ต้องพึ่งพากันและกันเพื่อความอยู่รอด และบางครั้ง พวกมันก็ต้องเผชิญกับสถานการณ์ที่คาดไม่ถึง
แม้แต่การช่วยเหลือผู้อื่นก็อาจนำมาซึ่งความโชคร้ายที่พวกมันไม่ทันตั้งตัว เรื่องราวของกบและหนูจะทำให้เราเห็นว่า การช่วยเหลือในบางครั้งอาจไม่ใช่เรื่องดีเสมอไป ถ้าหากไม่คำนึงถึงผลที่จะตามมา… กับนิทานอีสปเรื่องกบกับหนู
เนื้อเรื่องนิทานอีสปเรื่องกบกับหนู
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว หนูตัวเล็ก ๆ ตัวหนึ่งกำลังเดินไปตามริมฝั่งลำธารที่ไหลเย็น มันรู้สึกหิวและอ่อนเพลียจากการเดินทางไกล หลายครั้งที่มันพยายามข้ามลำธารนี้ แต่ไม่สามารถทำได้เพราะน้ำลึกเกินไป จึงต้องหยุดอยู่ที่ฝั่งแล้วหวังว่าจะหาทางข้ามไปฝั่งตรงข้ามในวันถัดไป
ขณะที่มันนั่งอยู่ริมฝั่งนั้นเอง มันได้พบกับกบตัวหนึ่งที่กำลังกระโดดเล่นอยู่ใกล้ ๆ น้ำ กบตัวนั้นมีสีเขียวสดและเสียงกระโดดที่ดังไปทั่ว
“สวัสดีเจ้ากบ! ข้าคือหนูที่ต้องการข้ามแม่น้ำนี้ไปฝั่งตรงข้าม เพื่อไปหาพื้นที่ที่มีอาหารมากมาย แต่ข้าไม่สามารถข้ามได้เพราะน้ำลึกเกินไป” หนูพูดด้วยเสียงอ่อนล้า
กบฟังแล้วก็หยุดกระโดดและหันมามองหนู
“ทำไมเจ้าถึงไม่ข้ามไปเองล่ะ? น้ำไม่ลึกเกินไปหรอก” กบถาม
“ข้าไม่สามารถว่ายน้ำได้เลย น้ำมันลึกมาก ข้ากลัวว่าจะจมน้ำ” หนูตอบอย่างวิตก
กบคิดครู่หนึ่ง แล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่อบอุ่น “ไม่ต้องห่วงนะ ข้าจะพาเจ้าไปข้ามแม่น้ำเอง ขึ้นมาอยู่บนหลังของข้าแล้วข้าจะพาเจ้าว่ายข้ามไปอย่างปลอดภัย”
หนูรู้สึกดีใจและขอบคุณกบมาก มันกระโดดขึ้นไปนั่งบนหลังของกบทันที และทั้งสองก็เริ่มข้ามน้ำไป
ระหว่างทาง กบดำไปได้อย่างคล่องแคล่ว ด้วยขาที่แข็งแรงและทักษะการว่ายน้ำที่ยอดเยี่ยม ขณะที่หนูที่อยู่บนหลังของมันรู้สึกมั่นใจมากขึ้น แต่ความกังวลก็ยังไม่หายไป เพราะมันยังไม่เคยข้ามน้ำขนาดนี้มาก่อน
เมื่อทั้งสองกำลังจะไปถึงกลางลำธาร น้ำกลับเริ่มลึกขึ้นเรื่อย ๆ และกระแสน้ำเริ่มแรงขึ้น กบที่ยังดำไปได้ดีค่อย ๆ ดำน้ำลงไปอีกเพื่อไปต่อ แต่หนูกลับรู้สึกว่าตัวเองเริ่มจมลงไปแล้ว
“ข้ากำลังจม!” หนูร้องด้วยเสียงตกใจ ขาทั้งสี่ของมันพยายามแย่งกันดิ้นรนเพื่อให้ตัวเองลอยขึ้นจากน้ำ แต่ในขณะที่น้ำเริ่มสูงขึ้น หนูกลับยิ่งจมลงไปเรื่อย ๆ
“ไม่ต้องกลัว!” กบตอบกลับด้วยเสียงที่พยายามปลอบใจหนู “ข้าจะพาเจ้าผ่านไปให้ได้ ไม่ต้องตกใจนะ”
แต่หนูไม่สามารถทำให้ตัวเองลอยได้ มันกลัวจนตะโกนขอความช่วยเหลือจากกบ
“ช่วยข้าด้วย! ข้าจะจมแล้ว!” หนูร้องเสียงดัง
กบพยายามที่จะช่วยหนูให้ลอยขึ้นจากน้ำแต่ก็เป็นไปได้ยาก เพราะทั้งตัวของหนูและกบอยู่ในน้ำและกระแสน้ำที่แรงทำให้กบยากที่จะควบคุมสถานการณ์ได้
ขณะที่ทั้งสองกำลังดิ้นรนอยู่นั้น เหยี่ยวที่บินอยู่บนท้องฟ้ามองเห็นทั้งสองแล้วคิดว่าจะต้องเป็นเหยื่อที่ดี มันบินลงมาทันทีและใช้กรงเล็บที่คมกริบจับหนูขึ้นไปจากน้ำ
“เหยี่ยว!” หนูร้องออกมาอย่างตกใจเมื่อเห็นเหยี่ยวพุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว กบที่ยังอยู่ใกล้หนูก็ถูกเหยี่ยวจับไปด้วย เพราะมันยังคงอยู่ติดกับหนู
เหยี่ยวพาหนูและกบขึ้นไปสูงจนพวกมันไม่สามารถหนีได้ ทั้งสองถูกจับและพาขึ้นไปที่ที่มันจะกิน
หนูรู้สึกสำนึกผิดอยู่ในใจ “ข้าควรจะระวังมากกว่านี้ ควรคิดถึงผลที่ตามมา” มันคิดในใจ
ในขณะที่กบเองก็รู้สึกเช่นกัน “ข้าช่วยเจ้าข้ามน้ำไป แต่กลับต้องติดร่างแหไปด้วย ข้าคงไม่คิดว่าการช่วยเหลือจะนำมาซึ่งผลที่เลวร้ายแบบนี้”
สุดท้ายเหยี่ยวก็กินทั้งหนูและกบไป
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า…
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า “การช่วยเหลือผู้อื่นโดยไม่คิดถึงผลเสียที่อาจตามมา อาจทำให้ตัวเองตกอยู่ในอันตรายได้” บางครั้งการช่วยเหลืออาจดูเหมือนเป็นการกระทำที่ดี แต่มันก็มีความเสี่ยงที่เราอาจต้องเผชิญ หากเราไม่พิจารณาผลที่ตามมาดี ๆ ก่อนที่จะตัดสินใจช่วยเหลือใคร
การทำการตัดสินใจหรือการร่วมมือกับผู้อื่นโดยขาดการคิดอย่างรอบคอบอาจนำไปสู่ผลลัพธ์ที่ไม่คาดคิด และการพึ่งพาผู้อื่นในสถานการณ์ที่ไม่เหมาะสมอาจทำให้เราเผชิญกับอันตรายที่ไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้
ที่มาของนิทานเรื่องนี้
นิทานอีสปเรื่องกบกับหนู (อังกฤษ: The Frog and the Mouse) เป็นหนึ่งในนิทานอีสปและมีหลายเวอร์ชั่น ถูกจัดอยู่ในลำดับที่ 384 ของ Perry Index (Perry Index คือดัชนีการจัดหมวดหมู่ของนิทานอีสปที่รวบรวมและจัดลำดับโดย Ben Edwin Perry เพื่อใช้ในการศึกษาและอ้างอิงนิทานอีสปอย่างเป็นระบบ) ซึ่งเกี่ยวข้องกับความสัมพันธ์ที่ผิดธรรมชาติ นิทานเหล่านี้สื่อถึงการที่ผู้ทรยศจะถูกทำลายจากการกระทำของตนเอง
เรื่องราวหลักคือ หนูตัวหนึ่งขอให้กบพาไปข้ามลำธารและถูกผูกติดอยู่กับหลังของกบ ขณะกำลังข้ามไปกลางทาง กบดำน้ำและพาหนูไปด้วย แต่หนูกลับดิ้นรนลอยขึ้นมาบนน้ำเพราะดำน้ำไม่ได้ เมื่อเหยี่ยวตัวหนึ่งผ่านมาจึงจับหนูขึ้นไปและพากบตามไปด้วย สุดท้ายเหยี่ยวก็ทำลายทั้งคู่
การทรยศมักจะนำไปสู่การทำลายตัวเองเสมอ