ในทุ่งนากว้างที่เงียบสงบ วัวผู้ขยันขันแข็งกำลังลากคันไถไปตามแปลงดิน มันทำงานอย่างหนักภายใต้แสงแดดที่แผดเผา แม้จะเหน็ดเหนื่อย แต่ด้วยความอดทน มันยังคงก้าวเดินต่อไปอย่างไม่ย่อท้อ แต่แล้ว สิ่งมีชีวิตเล็ก ๆ ที่บินผ่านกลับคิดว่าตนเองมีบทบาทสำคัญในงานอันยิ่งใหญ่ครั้งนี้
เรื่องราวของแมลงวันผู้โอ้อวดและวัวผู้มุ่งมั่นจะเผยถึงบทเรียนสำคัญเกี่ยวกับคุณค่าแท้จริงของการทำงาน กับนิทานอีสปเรื่องแมลงวันกับวัวไถนา
เนื้อเรื่องนิทานอีสปเรื่องแมลงวันกับวัวไถนา
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ในวันที่ท้องฟ้าโปร่ง ทุ่งนากว้างใหญ่ถูกเตรียมไว้สำหรับการเพาะปลูก วัวตัวหนึ่งถูกผูกไว้กับคันไถ มันกำลังลากไถอย่างเหน็ดเหนื่อย แต่มั่นคง มันเดินไปข้างหน้าด้วยแรงทั้งหมดที่มี ล้อคันไถขุดดินเป็นร่องลึก ทิ้งคราบเหงื่อไว้บนหลังที่เปียกชุ่ม
ขณะที่วัวกำลังทำงานอย่างหนัก แมลงวันตัวหนึ่งบินผ่านมา มันมองวัวที่กำลังลากไถและคิดว่า “ข้าไม่ควรพลาดโอกาสที่จะได้มีส่วนร่วมในงานนี้” จากนั้นมันก็บินลงไปเกาะบนเขาของวัว
เมื่อเวลาผ่านไป แมลงวันรู้สึกเบื่อที่ไม่มีใครสนใจมัน มันเริ่มพูดขึ้นด้วยเสียงดังเพื่อดึงความสนใจ “ดูสิ ข้ากับวัวตัวนี้ช่วยกันไถทุ่งกว้างนี้มาตลอดทั้งวัน! เจ้าจะเห็นได้ว่าพวกเราทำงานหนักแค่ไหน!”
วัวที่กำลังเหนื่อยจากการลากไถไม่ได้สนใจแมลงวัน มันเพียงหายใจแรงและก้มหน้าทำงานต่อ
เวลาผ่านไป ผึ้งตัวหนึ่งบินผ่านมา มันมองเห็นแมลงวันที่เกาะอยู่บนเขาของวัว และอดสงสัยไม่ได้ จึงถามขึ้นว่า “เจ้ามาทำอะไรอยู่ตรงนั้น?”
แมลงวันยืดตัวขึ้นและพูดด้วยความภาคภูมิใจ “ข้ากำลังช่วยวัวตัวนี้ไถนาน่ะสิ! ข้ากับมันทำงานหนักมาตลอดทั้งวัน เจ้าไม่เห็นหรือ?”
ผึ้งขมวดคิ้วเล็กน้อย และถามกลับด้วยน้ำเสียงไม่เชื่อ “เจ้ากำลังช่วยมันจริงหรือ? เพราะดูเหมือนเจ้าจะไม่ได้ทำอะไรนอกจากนั่งอยู่เฉย ๆ บนเขาของมัน”
แมลงวันโบกปีกอย่างไม่สนใจ “เจ้าไม่เข้าใจงานหนักแบบนี้หรอก เจ้าผึ้ง! ข้ากับวัวต้องทำงานร่วมกันเพื่อไถทุ่งกว้างนี้ให้เสร็จ และเจ้าควรเรียนรู้ที่จะขยันเหมือนเราสองคนนี้”
ผึ้งมองวัวที่กำลังลากคันไถอย่างเงียบ ๆ มันเห็นเหงื่อที่ไหลลงมาตามตัวของวัว เห็นความเหนื่อยล้าของวัวที่ยังคงเดินต่อไปโดยไม่หยุด ผึ้งจึงพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง “เจ้ารู้ไหมว่าใครกันแน่ที่ทำงานหนัก? ข้าคิดว่าเป็นวัวตัวนี้ที่กำลังออกแรงทั้งหมดเพื่อไถนา ข้าไม่เห็นว่าเจ้าจะมีส่วนช่วยอะไรเลย”
แมลงวันหันไปตอบอย่างไม่พอใจ “เจ้าผึ้ง ข้าไม่จำเป็นต้องทำอะไรมากมายเพื่อแสดงให้เห็นว่าข้าสำคัญ! การที่ข้าอยู่ที่นี่ ก็แปลว่าข้าคือส่วนหนึ่งของความสำเร็จนี้แล้ว!”
ผึ้งถอนหายใจเบา ๆ ก่อนจะกล่าวว่า “เจ้าคงหลงตัวเองเกินไป ข้าจะไม่เสียเวลาคุยกับเจ้าอีก” จากนั้นมันก็บินจากไป
วัวยังคงลากไถไปข้างหน้าอย่างเงียบ ๆ ไม่สนใจบทสนทนาระหว่างแมลงวันกับผึ้ง ทุ่งนาค่อย ๆ ถูกไถจนเสร็จสิ้น ขณะที่แมลงวันยังคงเกาะอยู่บนเขาของวัวอย่างภาคภูมิใจในสิ่งที่มันไม่ได้ทำเลย
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า…
นิทานเรื่องนี้สอนว่า ผู้ที่อวดว่าตนเองมีส่วนร่วมในความสำเร็จของผู้อื่น ทั้งที่ไม่ได้ลงแรงหรือมีบทบาทอะไรเลย ย่อมดูน่าขันในสายตาของผู้ที่แท้จริงแล้วเป็นผู้ลงมือทำงาน ความสำคัญไม่ได้มาจากการโอ้อวด แต่คือการลงแรงและตั้งใจทำสิ่งที่มีคุณค่า
การโอ้อวดว่าตนเองมีส่วนร่วมในความสำเร็จของผู้อื่น ทั้งที่ไม่ได้ลงแรงหรือมีบทบาทจริง ๆ นั้นไร้ค่าและน่าขัน ความสำคัญไม่ได้อยู่ที่คำพูดหรือการแสดงออก แต่อยู่ที่การกระทำและความพยายามที่แท้จริง หากเราต้องการเป็นส่วนหนึ่งของความสำเร็จ เราต้องลงมือทำอย่างแท้จริง ไม่ใช่เพียงแค่แสวงหาความสำคัญจากสิ่งที่ไม่ได้เป็นของเรา
ที่มาของนิทานเรื่องนี้
นิทานอีสปเรื่องแมลงวันกับวัวไถนา (อังกฤษ: The Fly and the Ox Ploughing) เรื่องราวเล่าถึงแมลงที่โอ้อวดว่าตนเองมีส่วนร่วมในความพยายามของผู้อื่น แมลงวันตัวหนึ่งเกาะอยู่ระหว่างเขาของวัวและถูกผึ้งถามว่าทำไมถึงเสียเวลาอยู่ตรงนั้น แมลงวันตอบว่า “ข้าและวัวช่วยกันไถทุ่งกว้างนี้มาตลอดทั้งวัน” และแนะนำให้ผึ้งขยันทำงานให้เหมือนกัน
“ผู้ที่ต่ำต้อยแต่พยายามอวดตนในหมู่ผู้ยิ่งใหญ่ หรือผู้ที่ไร้คุณธรรมแต่พยายามเข้าร่วมในกลุ่มคนที่เที่ยงธรรม ไม่อาจยืนหยัดด้วยความคิดหรือพลังของตนเอง แต่ใช้เพียงคำพูดเพื่ออ้างความยิ่งใหญ่และสติปัญญาให้เท่าเทียมกับผู้อื่น”