ในป่าอันเงียบสงบและงดงาม สุนัขตัวหนึ่งที่หิวโหยเดินหาอาหารไปทั่ว จนกระทั่งมันพบชิ้นเนื้อขนาดใหญ่เข้าโดยบังเอิญ มันดีใจอย่างยิ่ง คาบชิ้นเนื้อไว้แน่นและมุ่งหน้ากลับบ้าน
ระหว่างทาง สุนัขต้องข้ามสะพานเล็ก ๆ ที่พาดผ่านลำธารใส ซึ่งสะท้อนภาพทุกสิ่งที่อยู่ด้านบน และนั่นเองที่มันได้พบกับภาพสะท้อนบางอย่างที่ทำให้มันต้องหยุดชะงัก พร้อมกับความคิดที่อาจเปลี่ยนชะตาของมันไปตลอดกาล… กับนิทานอีสปเรื่องสุนัขกับเงาสะท้อนของมัน
เนื้อเรื่องนิทานอีสปเรื่องสุนัขกับเงาสะท้อนของมัน
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ณ ป่าร่มรื่นชานเมืองแห่งหนึ่งที่มีลำธารใสสะอาดไหลผ่าน ป่านี้เป็นแหล่งอาหารอุดมสมบูรณ์สำหรับสัตว์ต่าง ๆ แต่ก็ยังมีบางวันที่อาหารหาได้ยาก และสัตว์หลายตัวต้องดิ้นรนเพื่อหาอาหารให้ได้มากที่สุดในแต่ละวัน
สุนัขตัวหนึ่งเดินเร่ร่อนด้วยความหิว หลังจากออกตามหาอาหารมาทั้งวัน จนกระทั่งมันพบชิ้นเนื้อขนาดใหญ่ที่มีใครบางคนทิ้งไว้ มันดีใจมากและรีบคาบชิ้นเนื้อไว้ในปากแน่น พลางคิดในใจ “วันนี้โชคเข้าข้างข้าจริง ๆ! ข้าจะได้กินเนื้อชิ้นใหญ่และอิ่มท้องสักที!”
ขณะที่สุนัขเดินกลับบ้านผ่านสะพานเล็ก ๆ ที่พาดผ่านลำธารใสแจ๋ว มันเผลอก้มมองในน้ำ และสิ่งที่มันเห็นทำให้มันหยุดชะงักทันที มันเห็นเงาสะท้อนของตัวเองในน้ำ แต่ด้วยความโลภ มันเข้าใจผิด คิดว่านั่นเป็นสุนัขอีกตัวหนึ่งที่คาบชิ้นเนื้ออยู่ในปาก
“โอ้โห! นั่นมันชิ้นเนื้อที่ใหญ่กว่า!” สุนัขร้องในใจ มันมองชิ้นเนื้อในเงานั้นและรู้สึกอยากได้ “ถ้าข้าได้เนื้อชิ้นนั้นมาด้วย ข้าจะได้กินอิ่มไปอีกหลายวัน”
ด้วยความคิดนี้ มันจึงตัดสินใจทำสิ่งที่เสี่ยง มันยื่นตัวเข้าไปใกล้น้ำและมองเงานั้นอย่างจดจ่อ “เนื้อชิ้นนี้จะต้องเป็นของข้า!” มันพูดเสียงดังด้วยความมั่นใจและความโลภ
เมื่อคิดได้ดังนั้น สุนัขก็อ้าปากเพื่อจะงับเนื้อที่เห็นในเงาน้ำ แต่ทันทีที่มันอ้าปาก ชิ้นเนื้อที่มันคาบอยู่ก็หลุดออกจากปากและตกลงไปในน้ำลึกพร้อมกับคลื่นเล็ก ๆ ที่กระจายตัวออกไป
“โอ้! ไม่!” สุนัขร้องด้วยความตกใจ มันพยายามก้มลงไปงับชิ้นเนื้อที่ลอยหายไปในกระแสน้ำ แต่ก็สายเกินไป เนื้อที่มันเคยมีอยู่ในปากหายไปแล้ว สุนัขจึงยืนอยู่บนสะพาน มองน้ำที่ค่อย ๆ ไหลไปพร้อมกับชิ้นเนื้อของมันด้วยความเสียใจ
“ข้าไม่น่าทำเช่นนี้เลย ถ้าข้าไม่โลภ ข้าก็จะยังมีเนื้อกินอยู่แท้ ๆ” สุนัขพึมพำกับตัวเอง มันได้แต่นั่งเศร้าด้วยความเสียดายและรู้สึกว่าตนเองพลาดที่ไม่รู้จักพอใจในสิ่งที่ตนมีอยู่แล้ว
สุดท้าย สุนัขต้องเดินกลับบ้านด้วยความว่างเปล่า ทั้งหิวและเสียใจ เพราะความโลภเพียงชั่วครู่ ทำให้มันสูญเสียสิ่งที่มีค่าที่สุดไป
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า…
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ความโลภและการไม่รู้จักพอใจในสิ่งที่เรามีอยู่ อาจทำให้เราสูญเสียสิ่งที่มีค่าไปโดยไม่จำเป็น การมองเห็นแต่สิ่งที่ต้องการโดยไม่ตระหนักถึงคุณค่าของสิ่งที่มีอยู่แล้ว สามารถนำมาซึ่งความเสียใจและความสูญเสียได้ จงรู้จักพอใจและเห็นคุณค่าในสิ่งที่ตนมี เพื่อที่จะไม่ตกเป็นเหยื่อของความโลภที่อาจทำลายความสุขของเรา
ที่มาของนิทานเรื่องนี้
นิทานอีสปเรื่องสุนัขกับเงาสะท้อนของมัน (อังกฤษ: The Dog and Its Reflection) เป็นนิทานอีสปเรื่องหนึ่ง ถูกจัดอยู่ในลำดับที่ 133 ของ Perry Index (Perry Index คือดัชนีการจัดหมวดหมู่ของนิทานอีสปที่รวบรวมและจัดลำดับโดย Ben Edwin Perry เพื่อใช้ในการศึกษาและอ้างอิงนิทานอีสปอย่างเป็นระบบ) นิทานเรื่องนี้ต้นฉบับเป็นภาษากรีกถูกเล่าใหม่เป็นภาษาละตินและเผยแพร่ไปทั่วทั้งยุโรป โดยสอนบทเรียนให้พอใจในสิ่งที่ตนมีและไม่ละทิ้งสาระสำคัญเพื่อตามล่าไขว่ขว้าสิ่งที่ว่างเปล่าเช่นเงา แต่ในชีวิตจริงอาจเปรียบได้หลายอย่าง นิทานเรื่องนี้ยังมีรูปแบบที่ดัดแปลงมาจากภาษาอินเดียด้วย คติสอนใจในตอนท้ายของนิทานเรื่องนี้ได้ให้ทั้งภาษาอังกฤษและภาษาฝรั่งเศสมีสุภาษิต และนิทานเรื่องนี้ยังถูกนำไปใช้ในสถานการณ์ทางสังคมต่าง ๆ อีกด้วย
นิทานเรื่องนี้กล่าวถึงคนโลภที่พยายามไขว่คว้ามากเกินกว่าที่ตนต้องการ