ในป่ากว้างใหญ่ที่เต็มไปด้วยชีวิตชีวา ฝูงนกพิราบอาศัยอยู่ร่วมกันอย่างสงบสุข พวกมันบินหาอาหารในทุ่งกว้างและพักพิงบนต้นไม้ใหญ่ แต่แล้วความสงบสุขนั้นก็ถูกทำลายลง เมื่อผู้ล่าผู้ดุร้ายอย่างเหยี่ยวปรากฏตัว พิราบต้องเผชิญกับความหวาดกลัวและการสูญเสียในทุกวัน
ท่ามกลางความสิ้นหวัง พวกมันเลือกที่จะหาวิธีหลีกเลี่ยงอันตราย แต่การตัดสินใจครั้งนี้กลับนำมาซึ่งผลลัพธ์ที่พวกมันไม่คาดคิด กับนิทานอีสปเรื่องเหยี่ยวกับนกพิราบ
เนื้อเรื่องนิทานอีสปเรื่องเหยี่ยวกับนกพิราบ
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ในป่ากว้างใหญ่ ฝูงนกพิราบอาศัยอยู่ร่วมกันบนต้นไม้สูงในลานกว้าง ชีวิตของพวกมันสงบสุข จนกระทั่งเหยี่ยวตัวหนึ่งปรากฏขึ้น มันบินมาล่านกพิราบอย่างรวดเร็วและดุร้าย ทำให้ฝูงพิราบหวาดกลัว ทุกครั้งที่เหยี่ยวปรากฏตัว ฝูงพิราบต้องกระพือปีกหนีด้วยความตื่นตระหนก หลายครั้งพวกมันเสียสมาชิกไปทีละตัว
ในวันที่ฝูงนกพิราบรวมตัวกัน นกพิราบตัวหนึ่งกล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ “พวกเราจะทำอย่างไรดี? หากปล่อยให้เป็นเช่นนี้ พวกเราจะไม่มีใครรอด”
“ใช่!” อีกตัวพูดเสริม “เราต้องหาวิธีป้องกันตัวเองจากเหยี่ยว หากปล่อยให้มันล่าเช่นนี้ต่อไป พวกเราจะหมดฝูง!”
หลังจากการถกเถียง ฝูงพิราบตัดสินใจไปขอคำปรึกษาจากนกเค้าแมวผู้ฉลาดที่สุดในป่า เมื่อได้ยินเรื่องราวทั้งหมด นกเค้าแมวกล่าวด้วยน้ำเสียงที่สุขุม “เจ้าควรระมัดระวังในการเลือกผู้ที่จะช่วยเหลือเจ้า อย่าได้ไว้ใจผู้ที่เคยทำร้ายเจ้า เพราะผลลัพธ์อาจเลวร้ายยิ่งกว่าที่เจ้าเผชิญอยู่ในตอนนี้”
“แต่เราไม่มีทางเลือก” นกพิราบอีกตัวพูดแย้ง “ถ้าเราไม่ทำอะไรเลย เราก็จะถูกล่าจนหมดอยู่ดี”
“การทำข้อตกลงกับผู้ล่าก็เหมือนเชิญอันตรายเข้ามาใกล้ตัวเอง” นกเค้าแมวเตือนด้วยน้ำเสียงจริงจัง
แต่นกพิราบส่วนใหญ่ไม่ฟังคำเตือนนั้น พวกมันกลับคิดแผนที่จะเจรจากับเหยี่ยวโดยตรง วันรุ่งขึ้น ฝูงนกพิราบจึงบินไปหาเหยี่ยวที่เกาะอยู่บนกิ่งไม้
“เจ้าผู้ยิ่งใหญ่” นกพิราบตัวหนึ่งกล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนน้อม “เราขอร้องให้เจ้ามาเป็นผู้นำของเรา เราพร้อมจะติดตามเจ้า หากเจ้ายอมเป็นผู้นำของเรา เราขอเพียงอย่างเดียว อย่าล่าเราอีก”
เหยี่ยวมองฝูงนกพิราบด้วยแววตาวาวโรจน์ มันหัวเราะในใจแต่เก็บอาการไว้ “ข้ายินดีรับข้อเสนอของเจ้า จากนี้ไป ข้าจะปกป้องพวกเจ้า และไม่มีเหยี่ยวตัวใดกล้าล่าเจ้าตราบใดที่ข้ายังเป็นผู้นำของเจ้า”
ฝูงนกพิราบถอนหายใจด้วยความโล่งอก พวกมันคิดว่าในที่สุดความสงบสุขก็กลับมาอีกครั้ง แต่พวกมันไม่รู้เลยว่าเหยี่ยววางแผนบางอย่างไว้แล้ว
ในช่วงแรก ฝูงนกพิราบรู้สึกปลอดภัยจากการโจมตี ไม่มีเหยี่ยวตัวใดกล้าเข้ามาใกล้ แต่ไม่นาน เหยี่ยวที่เป็นผู้นำเริ่มล่านกพิราบในฝูงของมันเอง มันใช้ความไว้ใจและตำแหน่งผู้นำในการเข้าถึงพวกนกพิราบได้ง่ายขึ้น มันล่านกพิราบทีละตัว โดยไม่ให้ฝูงนกพิราบรู้ตัว
เมื่อเวลาผ่านไป ฝูงนกพิราบเริ่มสังเกตว่าจำนวนพวกมันลดลง “นี่มันไม่ถูกต้อง” นกพิราบตัวหนึ่งกล่าว “เราทำตามทุกอย่างที่เหยี่ยวขอ แต่พวกเรากลับสูญเสียสมาชิกในฝูงไปเรื่อย ๆ”
“เราไว้ใจผิดคน” นกพิราบอีกตัวพูดด้วยน้ำเสียงสลด “นกเค้าแมวเตือนเราแล้ว แต่เราไม่ฟัง”
ในที่สุด ฝูงนกพิราบต้องเผชิญความจริงอันโหดร้าย พวกมันสูญเสียทั้งความสงบสุขและชีวิตของพวกมันเอง เพราะการพึ่งพาผู้ล่าที่ไม่มีวันปรานีพวกมัน
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า…
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า การพึ่งพาศัตรูหรือผู้ที่เคยทำร้ายเรา อาจนำมาซึ่งอันตรายและผลลัพธ์ที่เลวร้ายยิ่งกว่าเดิม ความไว้วางใจที่ไม่ถูกที่ และการตัดสินใจที่ขาดปัญญาเพราะความหวาดกลัว อาจทำให้เราต้องเผชิญกับหายนะที่ไม่อาจแก้ไขได้ เราจึงต้องระวังในการเลือกพึ่งพาผู้อื่น และไม่ให้ความกลัวบดบังการใช้เหตุผล
ที่มาของนิทานเรื่องนี้
นิทานอีสปเรื่องเหยี่ยวกับนกพิราบ (อังกฤษ: The Kite and the Doves) เป็นนิทานอุปลักษณ์เชิงการเมืองที่เชื่อว่าแต่งโดยอีสป ถูกจัดอยู่ในลำดับที่ 486 ของ Perry Index (Perry Index คือดัชนีการจัดหมวดหมู่ของนิทานอีสปที่รวบรวมและจัดลำดับโดย Ben Edwin Perry เพื่อใช้ในการศึกษาและอ้างอิงนิทานอีสปอย่างเป็นระบบ) ในยุคกลาง โดยมีเนื้อเรื่องคือ
ฝูงนกพิราบต้องคอยหลบหนีเหยี่ยวอยู่เสมอ โดยพึ่งพาความว่องไวของปีกเพื่อเอาชีวิตรอด เหยี่ยวผู้หิวโหยจึงคิดใช้เล่ห์กลหลอกฝูงนกพิราบที่ไร้ทางสู้ “ทำไมพวกเจ้าถึงเลือกใช้ชีวิตอย่างหวาดกลัวเช่นนี้” เหยี่ยวถาม “ในเมื่อพวกเจ้าเพียงแค่ตกลงตั้งข้าเป็นกษัตริย์ ข้าก็จะปกป้องพวกเจ้าจากอันตรายทั้งปวงได้”
ฝูงนกพิราบหลงเชื่อคำแนะนำของเหยี่ยว และมอบตัวเองให้อยู่ในความดูแลของมัน แต่ทันทีที่เหยี่ยวกลายเป็นกษัตริย์ มันก็เริ่มล่ากินประชากรของตนทีละตัว ใช้อำนาจเบ็ดเสร็จพร้อมความดุร้ายของกรงเล็บ
หนึ่งในนกพิราบที่รอดชีวิตกล่าวขึ้นว่า “นี่คือโทษทัณฑ์ที่พวกเราสมควรได้รับ เพราะเราได้มอบชีวิตของเราไว้ในมือของศัตรูตัวฉกาจนี้!”
ผู้ที่หันไปพึ่งพาคนไม่ซื่อสัตย์ในยามลำบาก จะพบกับความพินาศแทนที่จะได้รับการช่วยเหลือ