ในโลกของนิทานกริมม์ บางครั้งสิ่งเล็ก ๆ และสิ่งแปลกประหลาดก็สามารถสร้างความวุ่นวายได้มากกว่าที่คิด
มีนิทานกริมม์เรื่องหนึ่ง เล่าถึงชายคนหนึ่งชื่อเฮอร์ คอร์เบส ที่เพียงกลับบ้านวันหนึ่งก็ต้องเผชิญกับความวุ่นวายเหนือจริงจากสัตว์และสิ่งของรอบตัว จนเกิดเหตุการณ์สุดพิสดารที่จบลงอย่างไม่คาดฝัน กับนิทานกริมม์เรื่องเฮอร์ คอร์เบส
เนื้อเรื่องนิทานกริมม์เรื่องเฮอร์ คอร์เบส
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ไก่ตัวผู้กับไก่ตัวเมียคู่หนึ่งเกิดความคิดอยากออกเดินทางผจญภัยด้วยกัน ไก่ตัวผู้จึงลงมือประดิษฐ์รถเล็ก ๆ คันหนึ่งอย่างภาคภูมิใจ รถคันนั้นมีล้อสีแดงสดสี่ล้อเงาวับ และเขาก็หาหนูตัวจิ๋วสี่ตัวมาผูกเป็นม้าให้ช่วยลากรถอย่างขยันขันแข็ง
“พร้อมออกเดินทางไหม แม่ไก่?” ไก่ตัวผู้ถามด้วยเสียงกระตือรือร้น
“พร้อมเสมอจ้ะ!” แม่ไก่ปีนขึ้นไปนั่งเคียงคู่บนรถม้าอย่างสง่างาม
ไม่ทันไร พวกเขาก็เจอแมวตัวหนึ่งเดินย่องออกมาจากพงหญ้า “จะไปที่ไหนกันเหรอ?” แมวถามพลางเลียอุ้งเท้าตัวเองอย่างอ่อนช้อย
“พวกเราจะไปเยี่ยมบ้านของเฮอร์ คอร์เบส!” ไก่ตัวผู้ตอบ
แมวทำตากลมโต “โอ้ งั้นพาข้าไปด้วยสิ!”
ไก่ตัวผู้ก็ใจดีตอบรับ “ได้เลย เชิญขึ้นด้านหลัง ระวังอย่าให้เลอะล้อแดงของพวกข้าก็พอ!”
รถเล็ก ๆ ก็แล่นต่อไป และระหว่างทางก็มีผู้โดยสารเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ทั้งหินโม่กลิ้งตุบ ๆ ขอขึ้นด้วย ไข่ใบหนึ่งกลิ้งตามมาร่วมทาง เป็ดตัวปุกปุย เข็มกลัด และเข็มเย็บผ้าตัวบางจิ๋ว ทุกอย่างและทุกตัวนั่งเบียดกันจนแน่นรถ แต่ก็ไม่มีใครสนใจ เพราะต่างตื่นเต้นกับการเดินทางไปบ้านของ “เฮอร์ คอร์เบส” ผู้ลึกลับ
รถล้อแดงจึงกลิ้งไปอย่างคึกคัก พร้อมเสียงหนูที่ร้องจี๊ด ๆ เป็นจังหวะคล้ายร้องเพลงกล่อมไก่ทั้งสอง
เมื่อคาราวานแสนประหลาดของพวกเขามาถึงบ้านของเฮอร์ คอร์เบส พวกเขาพบว่าบ้านหลังนั้นว่างเปล่า “ไม่อยู่เหรอเนี่ย?” แม่ไก่มองซ้ายมองขวา
“งั้นเราจัดการตัวเองไปก่อนก็แล้วกัน” ไก่ตัวผู้ว่า
พวกเขาจึงแยกย้ายเข้าบ้านอย่างเป็นระเบียบประหลาด ๆ
หนูสี่ตัวลากรถไปจอดดี ๆ ในโรงนา
ไก่ทั้งสองบินไปเกาะบนคานฟากสูง
แมวเดินไปนั่งข้างเตาไฟ ทำท่ารออย่างสง่างาม
เป็ดเดินต๊อก ๆ ไปเกาะอยู่บนขอบบ่อ
ไข่กลิ้งตัวเองไปม้วนอยู่ในผ้าเช็ดหน้าอย่างเรียบร้อย
เข็มกลัดแอบซ่อนตัวเข้าไปในเบาะเก้าอี้
เข็มเย็บผ้ากระโดดโถมขึ้นไปกลางหมอนบนเตียง
ส่วนหินโม่ใหญ่ก็เอนตัวพิงเหนือประตู รอจังหวะสำคัญ
บ้านดูเหมือนสงบ แต่แท้จริงแล้วมันถูกเตรียมเป็นกับดักชั้นดีสำหรับชายเจ้าของบ้านที่กำลังจะกลับมา…
ไม่นานนัก เฮอร์ คอร์เบสก็เดินฮัมเพลงกลับมาถึงบ้าน เขาวางของพะรุงพะรังลงหน้าประตูแล้วผลักบานประตูเข้าไปอย่างไม่รู้ชะตากรรมที่รออยู่
ทันทีที่เขาก้าวเข้าไป พั่บ!
หินโม่ที่ดักอยู่เหนือประตูกระดิกนิดหนึ่ง เหมือนกำลังวอร์มอัพ แต่ยังไม่หล่นลงมา
เฮอร์ คอร์เบสเดินไปที่เตาไฟอย่างเคยชิน “วันนี้อากาศเย็นจริง ขอจุดไฟหน่อยก็แล้วกัน”
ฟึ่บ! ฟาด! แมวที่ดักอยู่ข้างเตาไฟกระโจนแล้วปัดขี้เถ้าทั้งกองใส่หน้าเขาแบบไม่ยั้ง! “โอ๊ยยย! นี่มันอะไรกันเนี่ย!” ชายผู้นั้นร้องลั่น พลางปัดขี้เถ้าออกอย่างลนลาน
เขารีบวิ่งไปที่ครัว “ล้างหน้าแป๊บเดียวก็เรียบร้อย”
สพลั่ช! เป็ดบนขอบบ่อพุ่งตัวสาดน้ำใส่หน้าเขาแบบเต็มแรง “บู่บ่าบ่า—โอ้ยยยย!” เฮอร์ คอร์เบสสำลักน้ำไปสามอึก
หน้าเลอะขี้เถ้าเละ ๆ ผสมกับน้ำทำให้เขามองอะไรไม่ชัด ชายเจ้าบ้านคว้าผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดหน้าแบบไม่ได้ดูว่าข้างในมีอะไรซ่อนอยู่
ปึ๊ก! แคร่ก! ไข่ที่ซ่อนอยู่ในผ้ากลิ้งมาชนหน้าเขา แตกคามือ แล้วไหลเหนียวหนืดเข้าตาเขาจนเขาแทบมองไม่เห็น “อ๊ากกก! ไข่อะไรเนี่ย!”
ล้มลุกคลุกคลานเหมือนคนโดนทั้งบ้านรุม เฮอร์ คอร์เบสโซซัดโซเซไปที่เก้าอี้เพื่อหาที่พักสติ
เฮอร์ คอร์เบสทรุดตัวลงบนเก้าอี้อย่างหมดเรี่ยวแรง
แต่ทันทีที่นั่ง
จึ้กกกก! เข็มกลัดที่ซ่อนในเบาะทิ่มเข้าไปแบบตรงจุดสุด ๆ “โอ๊ยยยยยยยย!!!” เขากระโดดแทบทะลุหลังคา
สุดทนกับโชคร้าย เขาคิดว่าไม่ไหวแล้ว ต้องล้มตัวลงบนเตียง “ขอนอนสักแป๊บเถอะ…วันนี้มันเกิดอะไรขึ้นกับข้า”
ไม่ทันได้วางหัวลงดี จิ้ก! เข็มเย็บผ้าพุ่งขึ้นมาทิ่มกลางหัว!
“พอออออออออ!!” ชายผู้น่าสงสารกรีดร้องเหมือนคนวิ่งหนีผี เขาตัดสินใจหนีออกจากบ้านทันที “ไปให้พ้น! ข้าจะออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้!!”
เขาวิ่งพุ่งไปทางประตูบ้านแบบไม่คิดชีวิต ประตูที่…
มีหินโม่แอบอยู่ด้านบน รอจังหวะอยู่ตั้งแต่ต้นเรื่อง
และแล้ว ครืดดดดดด!! ตุ้บ!
หินโม่หล่นลงมาตรง ๆ พอดี ทุกอย่างจบลงในวินาทีเดียว
ไก่ แมว เป็ด หนู และผองเพื่อนแอบมองจากจุดซ่อนตัวด้วยความพอใจในความยุติธรรมแบบพิลึก ๆ และทุกคนก็ลงความเห็นว่า… “เฮอร์ คอร์เบสคงเป็นคนเลวจริง ๆ ถึงได้เจอกรรมครบเซตขนาดนี้”
หลังจากมิลสโตนหล่นทับจนเฮอร์ คอร์เบสสิ้นใจ เสียงเล่าลือก็แพร่กระจายออกไปรวดเร็วกว่าเสียงล้อรถสีแดงของไก่กับแม่ไก่เสียอีก
ชาวบ้านต่างซุบซิบกันว่า “เขาต้องเป็นคนเลวแน่ ถึงถูกสัตว์และของใช้ในบ้านลงทัณฑ์แบบนั้น”
แม้ความจริงจะไม่มีใครรู้ว่าเฮอร์ คอร์เบสได้ทำชั่วสิ่งใดหรือไม่ เขาเพียงกลับบ้านอย่างปกติในวันหนึ่งที่เงียบสงบ แต่เรื่องเล่าก็โหมกระพือราวกับลมกลางพายุ คนทั้งเมืองตราหน้าเขาว่าคนชั่ว โดยอ้างว่า “ถ้าไม่เลว ก็ไม่โดนแบบนี้หรอก”
สุดท้าย เฮอร์ คอร์เบสจึงไม่ได้ถูกทำร้ายเพียงร่างกาย… แต่ชื่อเสียงยังถูกตัดสินและเหยียบย่ำ แม้เขาจะไม่มีโอกาสได้อธิบายสักคำเดียว
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า…
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า… เมื่อเหตุการณ์เล็ก ๆ ทับถมและความไม่ลงรอยสะสมมาหลายหน ผลลัพธ์ที่ตามมาอาจหนักหนาและไม่ไว้หน้าเหตุผล และเสียงร่วมของสิ่งเล็กน้อย สามารถพลิกชะตาของคน ๆ หนึ่งได้โดยไม่คาดคิด
อ่านต่อ: คอลเลกชันนิทานกริมม์หนึ่งในนิทานโด่งดังจากยุโรปอ่านสนุกให้ข้อคิดดี ๆ
ที่มาของนิทานเรื่องนี้
นิทานกริมม์เรื่องเฮอร์ คอร์เบส (อังกฤษ: Herr Korbes) เป็นหนึ่งในนิทานที่ถูกบันทึกโดยพี่น้องกริมม์ในฉบับ Grimm’s Fairy Tales ลำดับที่ 041 KHM ช่วงต้นศตวรรษที่ 19 ซึ่งสะท้อนรูปแบบนิทานชาวบ้านยุโรปที่มีโครงสร้างสั้น กระชับ และใช้ความเหนือจริงเป็นแกนหลักของเรื่องเล่า
เรื่องนี้มีลักษณะเด่นคือ “เวรกรรมลึกลับที่มาโดยกลุ่มสัตว์และสิ่งของ” ซึ่งเป็นลวดลายที่พบในนิทานพื้นบ้านบางภูมิภาคของเยอรมนี ก่อนจะถูกดัดแปลงและเรียบเรียงใหม่ให้เข้ากับจังหวะการเล่านิทานของกริมม์ ทำให้เรื่องอ่านง่าย แต่ยังคงอารมณ์เหนือจริงและความประชดประชันที่เป็นเอกลักษณ์
การบรรยายให้ เฮอร์ คอร์เบสถูกเล่นงานโดยทุกสิ่งรอบตัว เป็นสไตล์นิทานที่มักใช้เพื่อความขบขันหรือเสียดสีมากกว่าตั้งใจสอนศีลธรรมโดยตรง จึงทำให้เรื่องนี้โดดเด่นในฐานะนิทานสั้นที่บรรยากาศประหลาดและน่าจดจำที่สุดเรื่องหนึ่งของกริมม์
คติธรรม: “บางครั้งสิ่งที่ดูเล็กน้อยที่สุด… อาจเป็นเหตุใหญ่ที่สุดในวันที่เราไม่ทันตั้งตัว”