ในป่าใหญ่ที่เงียบสงบ ต้นไม้หลากหลายชนิดเติบโตเคียงข้างกัน ท่ามกลางธรรมชาติที่สวยงาม ต้นสนสูงตระหง่านยืนสง่างามเป็นที่ชื่นชมของผู้คนที่เดินผ่านไปมา ข้าง ๆ กันนั้นคือพุ่มไม้หนามเล็ก ๆ ที่ดูต่ำต้อยและไม่มีใครสนใจ
ต้นสนผู้ภาคภูมิใจในคุณค่าของตัวเองมักมองพุ่มไม้หนามด้วยความดูแคลน แต่สิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นจะทำให้ต้นสนได้เรียนรู้บทเรียนสำคัญ… กับนิทานอีสปเรื่องต้นสนกับพุ่มไม้หนาม
เนื้อเรื่องนิทานอีสปเรื่องต้นสนกับพุ่มไม้หนาม
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ในป่าใหญ่ ต้นสนสูงตระหง่านยืนอยู่ข้างพุ่มไม้หนามต่ำเตี้ยที่ดูไม่สะดุดตา ต้นสนมักโอ้อวดในความงามและคุณค่าของตนอยู่เสมอ วันหนึ่งมันหันไปหาพุ่มไม้หนามและพูดด้วยน้ำเสียงหยิ่งผยองว่า “ดูเจ้าเสียสิ เจ้าพุ่มไม้หนามเตี้ยต่ำ! เจ้าช่างน่าเวทนาเสียจริง ไม่มีใครมองเจ้า ไม่มีใครสนใจเจ้าแม้แต่น้อย”
พุ่มไม้หนามตอบกลับอย่างสงบ “ข้าอาจเตี้ยและไม่งดงาม แต่ข้าก็อยู่อย่างสงบสุข ไม่มีใครมาแตะต้องข้า เจ้าล่ะต้นสน เจ้าสูงใหญ่ก็จริง แต่ข้าเห็นว่ามีคนเข้ามาดูเจ้าบ่อย ๆ เจ้าคิดว่าพวกเขามาทำอะไร?”
ต้นสนหัวเราะเสียงดัง “พวกเขามาชื่นชมข้าอย่างไรเล่า! ข้าเป็นต้นไม้ที่สูงสง่า ข้าเป็นเพื่อนบ้านของเมฆ ข้ามีค่าเพราะข้าให้ไม้ที่แข็งแรงสำหรับสร้างบ้านและเรือ เจ้านั่นแหละที่ไม่มีประโยชน์อะไรนอกจากมีหนามแหลม ๆ ไว้เกะกะ”
พุ่มไม้หนามแย้ง “แต่เจ้าความมีค่าของเจ้านั่นแหละที่จะนำภัยมาหาเจ้า เจ้าสังเกตไหมว่าคนเหล่านั้นไม่ได้มาเพียงแค่ชื่นชม พวกเขาถือขวานและเลื่อยมาด้วย เจ้าแน่ใจหรือว่าเจ้าปลอดภัย?”
ต้นสนโต้กลับ “ข้าไม่กลัวอะไรทั้งนั้น! ข้ามีค่าเกินกว่าที่พวกเขาจะทำลายข้า!” มันพูดอย่างมั่นใจ
ไม่นานหลังจากนั้น กลุ่มคนตัดไม้ก็มาถึง พวกเขามองต้นสนและเริ่มพูดคุยกัน “ต้นสนต้นนี้สูงใหญ่และตรงมาก มันจะเหมาะสำหรับทำกระดูกงูเรือหรือคานของบ้าน เราต้องโค่นมัน”
ต้นสนได้ยินก็เริ่มรู้สึกไม่มั่นใจ มันหันไปหาพุ่มไม้หนาม “พวกเขาคงแค่พูดเล่นน่ะ พวกเขาไม่โค่นข้าหรอก”
พุ่มไม้หนามพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย “ข้าบอกแล้ว เจ้าความยิ่งใหญ่ของเจ้านั่นแหละที่ทำให้เจ้าตกเป็นเป้าหมาย ข้าไม่มีใครต้องการ แต่เจ้าน่ะเป็นที่หมายตาเสมอ”
เสียงขวานเริ่มดังขึ้น ต้นสนร้องด้วยความกลัว “ไม่นะ! ข้าไม่อยากถูกโค่น! ข้าอยากยืนอยู่ตรงนี้ต่อไป!” แต่ก็สายไปแล้ว ขวานกระทบลำต้นของมันทีละครั้งจนต้นสนล้มลง
เมื่อเสียงสงบลง พุ่มไม้หนามมองซากของต้นสนแล้วพูดเบา ๆ “บางครั้ง การอยู่อย่างเรียบง่ายและถ่อมตนก็ปลอดภัยกว่า แม้จะดูไม่มีค่า แต่ข้าก็ไม่ต้องเผชิญกับสิ่งที่เจ้าต้องเจอ”
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า…
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ผู้ที่มีชื่อเสียงและคุณค่าอาจได้รับการยกย่องเหนือคนธรรมดา แต่พวกเขาก็ต้องเผชิญกับอันตรายและแรงกดดันที่ยิ่งใหญ่กว่าเช่นกัน และการอยู่อย่างเรียบง่ายและถ่อมตน แม้อาจดูไม่มีคุณค่าในสายตาใคร แต่อาจเป็นหนทางที่ปลอดภัยและสงบสุขกว่าในชีวิต
และผู้ที่มีชื่อเสียงและคุณค่าย่อมได้รับการยกย่อง แต่พวกเขาก็ต้องเผชิญอันตรายและแรงกดดันมากกว่าคนธรรมดา และการอยู่อย่างถ่อมตนอาจนำไปสู่ความสงบสุขและปลอดภัยในชีวิต
ที่มาของนิทานเรื่องนี้
นิทานอีสปเรื่องต้นสนกับพุ่มไม้หนาม (อังกฤษ: The Fir and the Bramble) เป็นนิทานอีสปเรื่องหนึ่ง ถูกจัดลำดับอยู่ใน Perry Index ลำดับที่ 304 (Perry Index คือดัชนีการจัดหมวดหมู่ของนิทานอีสปที่รวบรวมและจัดลำดับโดย Ben Edwin Perry เพื่อใช้ในการศึกษาและอ้างอิงนิทานอีสปอย่างเป็นระบบ) นิทานเรื่องนี้เป็นหนึ่งในนิทานที่ต้นไม้และพืชถกเถียงกัน ซึ่งรวมถึงนิทานอีสปเรื่องต้นไม้กับพุ่มไม้หนาม (The Trees and the Bramble) และนิทานอีสปเรื่องต้นโอ๊กกับต้นอ้อ (The Oak and the Reed) นิทานเรื่องนี้เป็นคู่ต่อสู้ของเรื่อง ปรากฏครั้งแรกในบทกวีโต้วาทีของชาวสุเมเรียนที่มีความยาวประมาณ 250 บรรทัด ซึ่งมีอายุตั้งแต่ประมาณ 2100 ปีก่อนคริสตศักราช โดยเป็นประเภทที่แพร่หลายไปทั่วตะวันออกใกล้ในที่สุด