ในฟาร์มเล็ก ๆ กลางทุ่งหญ้าเขียวขจี ฝูงแกะและสุนัขเฝ้าฝูงอาศัยอยู่ร่วมกันอย่างสงบสุข ทุกวันฝูงแกะจะออกไปหากินหญ้าในทุ่ง โดยมีสุนัขคอยเฝ้าดูแลและระวังภัยอยู่ไม่ห่าง
แต่ในใจของแกะตัวหนึ่งกลับมีคำถามถึงความยุติธรรมในการได้รับการดูแล และความแตกต่างระหว่างสิ่งที่ตนให้กับสิ่งที่ได้รับ นั่นเป็นจุดเริ่มต้นของบทสนทนาที่จะเผยให้เห็นถึงคุณค่าในหน้าที่ที่แต่ละชีวิตมีต่อกัน… กับนิทานอีสปเรื่องสุนัขกับแกะ
เนื้อเรื่องนิทานอีสปเรื่องสุนัขกับแกะ
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ณ ฟาร์มเล็ก ๆ แห่งหนึ่งที่ตั้งอยู่กลางทุ่งหญ้าเขียวขจี ฝูงแกะอาศัยอยู่ร่วมกับสุนัขเฝ้าฝูงภายใต้การดูแลของเจ้าของฟาร์ม ทุกวันแกะจะออกไปหากินหญ้ากันอย่างสงบ ขณะที่สุนัขจะคอยเฝ้าระวังปกป้องพวกมันจากอันตรายที่อาจเกิดขึ้นได้ตลอดเวลา แต่ในวันหนึ่ง แกะตัวหนึ่งเริ่มรู้สึกไม่พอใจกับสิ่งที่มันได้รับ
แกะตัวหนึ่งเดินเข้าหาเจ้าของฟาร์มแล้วเริ่มบ่นด้วยน้ำเสียงที่แฝงความน้อยใจ
“ท่านเจ้านาย ข้ามีบางอย่างที่อยากถาม” แกะกล่าวขึ้น “ข้ากับฝูงให้ทั้งขนแกะ ลูกแกะที่น่ารัก และนมที่อุดมสมบูรณ์แก่ท่าน พวกเราทุ่มเททุกสิ่งให้ท่านเพื่อแลกกับที่พักพิง แต่เรากลับได้รับเพียงหญ้าที่ต้องหาเอง ไม่มีอาหารพิเศษ ไม่มีการดูแลดี ๆ เหมือนกับสุนัขที่คอยเฝ้าพวกเรา”
เจ้าของฟาร์มฟังด้วยความเข้าใจ พลางลูบหัวแกะแล้วตอบกลับว่า “ข้ารู้ว่าพวกเจ้าทำงานหนัก แต่เจ้าไม่คิดบ้างหรือว่าสุนัขก็ทำหน้าที่ของมันเพื่อพวกเจ้าเช่นกัน?”
ในขณะนั้นเอง สุนัขที่ยืนอยู่ใกล้ ๆ ได้ยินทุกคำพูดของแกะ มันจึงแทรกขึ้นมาทันทีด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“เจ้าแกะ! ข้าจะบอกอะไรให้ชัดเจน” สุนัขพูดด้วยเสียงเข้ม “ข้าอาจไม่ได้ให้ขนหรือนมเหมือนเจ้าหรอก แต่ถ้าไม่มีข้าคอยปกป้อง พวกเจ้าจะต้องอยู่อย่างหวาดกลัว และกินหญ้าอย่างไม่มีความสุข”
แกะทำหน้าประหลาดใจ “เจ้าพูดเช่นนั้นเพราะเหตุใดหรือ?”
สุนัขเฝ้าฝูงอธิบายต่อด้วยน้ำเสียงที่ภาคภูมิใจ “ถ้าไม่มีข้า โจรจะเข้ามาขโมยพวกเจ้าไป หมาป่าก็จะจ้องเข้ามาทำร้ายฝูงของเจ้า ข้าอยู่ที่นี่เพื่อให้พวกเจ้าปลอดภัย และคอยเฝ้าระวังทุกคืนทุกวัน ข้าไม่ได้กินอาหารพิเศษโดยเปล่าประโยชน์ มันคือค่าตอบแทนสำหรับความปลอดภัยที่พวกเจ้ามีอยู่ต่างหาก”
สนัขกล่าวต่อว่า “หากไม่มีข้าคอยปกป้องพวกเจ้าไว้ทุกด้าน พวกเจ้ายังจะมีหญ้าให้กินหรือไม่? ข้าวิ่งวนรอบฝูงคอยป้องกันพวกเจ้าจากโจรผู้ปล้นสะดมและหมาป่าที่คอยซุ่มโจมตี”
แกะนิ่งฟังด้วยความรู้สึกที่ค่อย ๆ เปลี่ยนไป มันเริ่มตระหนักถึงบทบาทของสุนัขที่ทำหน้าที่ดูแลพวกมัน
“เช่นนั้นข้าเข้าใจแล้ว” แกะกล่าวอย่างยอมรับ “ข้าพลาดไปที่มองข้ามความสำคัญของเจ้า ข้าขอโทษที่บ่นโดยไม่ได้ไตร่ตรอง”
สุนัขยิ้มเล็กน้อยและตอบ “จำไว้ว่าข้าไม่ได้เฝ้าพวกเจ้าเพื่อชื่อเสียงหรือการยกย่อง แต่ข้าเฝ้าพวกเจ้าด้วยความภักดีและหน้าที่”
ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา แกะไม่เคยบ่นเรื่องการดูแลอีก มันเข้าใจแล้วว่าแม้ตนจะให้ประโยชน์มากมาย แต่สุนัขผู้คอยปกป้องก็มีบทบาทสำคัญที่ทำให้ชีวิตของฝูงแกะสงบสุขปลอดภัย
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า…
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า บางครั้งผู้ที่ดูแลและปกป้องเราอาจไม่ได้แสดงออกอย่างชัดเจน แต่พวกเขาก็มีบทบาทสำคัญที่ทำให้เราปลอดภัยและสงบสุข การมองเห็นคุณค่าในหน้าที่ของแต่ละคนและการรู้สึกขอบคุณต่อสิ่งที่พวกเขาทำ จะช่วยให้เราเข้าใจถึงความสำคัญของความร่วมมือในสังคม อย่ามองข้ามความดีของผู้อื่นเพียงเพราะเราไม่เห็นชัดเจน เพราะทุกคนล้วนมีบทบาทที่ทำให้ชีวิตราบรื่นและมั่นคง
ที่มาของนิทานเรื่องนี้
นิทานอีสปเรื่องสุนัขกับแกะ (อังกฤษ: The Dog and the Sheep) เป็นนิทานที่ถูกจัดลำดับอยู่ใน ถูกจัดอยู่ในลำดับที่ 356 ของ Perry Index (Perry Index คือดัชนีการจัดหมวดหมู่ของนิทานอีสปที่รวบรวมและจัดลำดับโดย Ben Edwin Perry เพื่อใช้ในการศึกษาและอ้างอิงนิทานอีสปอย่างเป็นระบบ) เดิมทีนิทานเรื่องนี้เน้นที่ผลที่ตามมาจากการให้การเป็นพยานเท็จ นิทานเรื่องนี้ในยุคกลางตอนปลายเน้นที่การจัดการกับความยุติธรรมที่บิดเบือนโดยผู้มีอำนาจโดยไม่คำนึงถึงคนยากจน นิทานเรื่องนี้จึงถูกเปลี่ยนชื่อใหม่จากนิทานเรื่องแกะและสุนัขที่ปกป้องแกะเป็นหมาป่า สุนัข และแกะ
สำหรับสุนัข ความภักดีก็เป็นลักษณะธรรมชาติอย่างหนึ่งเช่นกัน สุนัขเป็นสัตว์ในฝูง ซึ่งหมายความว่าพวกมันต้องการอยู่ร่วมกับสัตว์อื่น ๆ นี่เป็นกลไกการเอาตัวรอดเช่นกัน ฝูงประสบความสำเร็จเพราะสมาชิกในฝูงต้องพึ่งพาซึ่งกันและกันในการดำรงชีวิต